Αρχαιολογικός Χώρος Αλυκής

Διασχίζοντας κανείς τον δυτικό κόλπο με τα πολλά παραδοσιακά ταβερνάκια στην παραλία της Αλυκής, ο επισκέπτης μπορεί να περάσει στιγμές χαλάρωσης και ηρεμίας μέσα στη φύση αγναντεύοντας το ειδυλλιακό τοπίο. Στις δύο πλευρές αυτού του ισθμού σχηματίζονται δυο φυσικοί ορμίσκοι με καταγάλανα νερά. Ολόκληρη η χερσόνησος αποτελείται από συμπαγές πέτρωμα λευκού μαρμάρου και καθ' όλη τη διάρκεια της αρχαιότητας ήταν ένα ανοιχτό λατομείο. Η συνεχής λατόμευση είχε ως αποτέλεσμα να απολαξευτεί ένα μεγάλο μέρος της χερσονήσου σχεδόν ως την επιφάνεια της θαλάσσης. Όταν η στάθμη κατεβαίνει απομένει το αλάτι στα βαθουλώματα, που δημιουργήθηκαν από τη λάξευση των μαρμάρινων όγκων.
Οι φυσικές αυτές αλυκές έδωσαν και το όνομα Αλυκή, τοπωνύμιο βεβαιωμένο από την υστεροβυζαντινή εποχή. Ίχνη ανθρώπινης κατοίκησης στη χερσόνησο εντοπίζονται ήδη από τον 7ο αι π.Χ σε λατρευτικό σπήλαιο στον ανατολικό όρμο. Σημαντικότερη ανακάλυψη για την περιοχή ήταν εκείνη του Κούρου το 1896, το οποίο βρίσκεται σήμερα στο μουσείο της Κωνσταντινούπολης. Στην περιοχή ιδρύθηκε το αρχαίο ιερό, τα ερείπια του οποίου αντικρίζει ο επισκέπτης στην ακρογιαλιά του ανατολικού όρμου. Στους νεότερους χρόνους αναπτύχθηκε μικρός οικισμός, όπου διέμειναν προσωρινά οι κάτοικοι του Θεολόγου κατά την συγκομιδή του καρπού της ελιάς. Σήμερα ολόκληρη η χερσόνησος έχει χαρακτηρισθεί αρχαιολογικός χώρος. Αυτή η τοποθεσία θα παρασύρει με ένα μαγικό τρόπο κάθε επισκέπτη της σε ένα ταξίδι ιστορίας και απαράμιλλης ομορφιάς.